Dat mensen zich zorgen maken over moeilijke en nare dingen snap ik, maar inmiddels weet ik dat mensen zich ook zorgen kunnen maken over leuke dingen. Gisteren is bij mijn klant een filmpje opgenomen en dat was leuk en moeilijk tegelijk, want een beeld zegt meer dan duizend woorden. Opeens zag zij haar huis vol verzamelingen door de ogen van de cameravrouw en dat maakte dat het leuke avontuur kantelde in iets waarvan ze huilen kon. En ik dacht na bij elke houding en elk woord: "Draagt dit bij aan een eerlijk beeld over de hoardingproblematiek?."Menno Norden, de psycholoog van Eleos noemt in het behandeltraject het woord exposure therapie: het gevoel van onbehagen leren verdragen. Zo leer je omgaan met dingen waar je moeite mee hebt. En in die fase zitten mijn klant en ik nu: We hebben nog geen eindresultaat gezien en tot die tijd oefenen we ons in leren verdragen. En willen we erop vertrouwen dat het resultaat van een middag filmen goed genoeg is om een beeld te tonen van een vrouw met hoarding.