Blog

Arne (36)  Ik wil een extra week toveren, om alle achterstanden van mijn werk weg te werken. Daarom doe ik een oproep voor een toverspreuk. Ik werk in een kantoortuin met veel collega's om me heen. In het kader van het nieuwe werken kan ik ook thuis werken, maar voor deze optie kies ik bewust niet. Ondertussen ervaar ik werkdruk door het werk dat op me wacht.Klazien Tempelaar is geen tovenaar, maar ze heeft wel een paar eye-openers gebracht. "Als je blijft doen wat je altijd doet, krijg je wat je altijd kreeg" zegt ze. "Wat kan je anders doen, om te bereiken dat je alle achterstanden wel kunt wegwerken?"We zijn samen allerlei optie gaan onderzoeken: telefonisch niet bereikbaar zijn? offline gaan? een wandeling maken om mijn batterij weer op te laden? onderduiken bij een klant? In eerste instantie zie ik alleen belemmeringen. Maar dan besef ik, dat ik alleen zélf kan zorgen dat mijn werkstress wordt omgebogen in  werkflow. In overleg met mijn leidinggevende, plan ik geconcentreerde werktijd in mijn agenda en ook rusttijd. In die pauzes neem ik afstand van alles. Ik sport mijn hoofd leeg van zorgen. En uit het niets borrelen er nieuwe ideeën op waardoor mijn werk in een nieuwe stroomversnelling komt. De rust en de focus keren terug en mijn berg met achterstallige werkzaamheden slinkt. Ik ben geslaagd als tovenaarsleerling.

Saartje (41):  Ik ben ondernemer en heb een bedrijf voor grafische vormgeving. En ik heb ADHD. Een inspirerende combinatie, vind ikzelf. Ik heb heel veel ideeën en plannen. En ben altijd met meerdere projecten tegelijk bezig. Heerlijk vind ik dat. Maar eerlijk gezegd, komt er van die ideeën en plannen in mijn hoofd nog niet zo veel uit. Ik kan er geen tijd voor vinden. En ik heb geen plek in mijn atelier om die plannen uit te voeren, want mijn atelier ligt vol met de projecten waarmee ik nu bezig ben. Soms word ik zo moe van mezelf. Gelukkig ken ik Klazien Tempelaar. Ze heeft me geholpen om structuur en overzicht te maken in mijn werkarchief. Mijn portfolio is nu op orde, zodat ik nieuwe opdrachtgevers mijn werk kan laten zien en ik heb weer overzicht in mijn werk tot nu toe.  De volgende stap is structuur aanbrengen in de plannen en ideeën voor de toekomst. Daar zijn we nu mee bezig. Ik verheug me er nu al op dat al die ideeën eindelijk uitgevoerd kunnen gaan worden. 

Marcel: In ons bedrijf werken we met de App om to-do lijstjes te maken. En we werken met de agenda van Outlook. Prima systemen om mee te werken, maar toch merk ik dat het nog niet gestroomlijnd loopt. Ik dacht dat mijn strubbelingen met mijn beschikbare tijd, lag aan de beperkingen van de App of aan de digitale agenda in outlook. Maar het heeft vooral te maken met mijn eigen valkuilen. Ik plan mijn afspraken niet realistisch; ik heb steeds te weinig tijd gereserveerd. En als er dan een taak blijft liggen, plan ik het niet opnieuw in de agenda, maar probeer ik het te onthouden tot er zich een beter moment voor deze taak aandient. Klazien Tempelaar hield mij een spiegel voor en maakte mij attent op mijn niet productieve methode. "Wat heb je nodig om je hoofd leeg te houden voor je bedrijfsactiviteiten en hoe ga je ervoor zorgen dat alle taken die noodzakelijk zijn, gebeuren op een tijdstip dat het jou uitkomt?" Een goede vraag van Klazien. Mijn besluit is om elke dag een kwartiertje tijd te maken, om de taken van de afgelopen dag af te ronden, mijn agenda af te stemmen op mijn collega's en om de globale weekplanning voor elke volgende, nieuwe werkdag concreet in te vullen. Nu weten mijn werknemers waar ik naar toe ben/mee bezig ben. Ze hebben beter inzicht in hun eigen taken als gevolg van mijn werkzaamheden en ik heb meer ruimte in mijn hoofd omdat ik minder moet onthouden.

Lisanne : Ik ben politiek geëngageerd, vooral de plaatselijke politiek van mijn stad heeft erg mijn hart. Ik voel me betrokken bij de onderwerpen waarbij de kwetsbare burgers van mijn stad in het gedrang komen. Aan de grondige onderbouwing van mijn argumentatie met betrekking tot nieuwe besluitvoering, besteed ik veel aandacht. Ook aan wikken en wegen wat de meest praktische oplossingen is voor een probleem waar de burgers uit mijn stad tegen aanlopen, besteed ik veel zorg en aandacht. Ik doe het met liefde en plezier, maar deze taak kost me ook veel energie. En die energie kan ik soms niet meer opbrengen. Ik weet inmiddels mijn valkuil en wat ik kan doen, als ik het gevoel heb, een (te) zware last te torsen. Ik stop en neem wat afstand en kijk naar mezelf en de taak die me opslokt. De zin moet-ik-dit-nu-doen is een eye-opener voor me geworden. Elk woord in deze korte zin draagt een vraag in zich. Ik moet niets, ik wil het. Ik hoef het niet allemaal zelf te doen, ik kan ook anderen vragen. En het hoeft ook niet altijd NU meteen.